کشیدن دندان شیری زودتر از موعد

دندان های شیری به دلیل تحلیل زودرس ریشه ها، ضربه یا پوسیدگی دندان کودکان  و به دنبال آن کشیدن می توانند زود از دست بروند. از دست دادن با جذب زودرس و ضربه فقط در ناحیه قدامی اتفاق می افتد. از دست دادن نابهنگام ناشی از پوسیدگی و کشیدن عمدتاً روی دندان های مولر شیری تأثیر می گذارد. کشیدن دندان شیری زودتر از موعد کودکان یکی از موارد مهمی است که خیلی از خانواده ها بدون توجه به آن، دندان های کودکانشان را زودتر از زمان افتادن دندان، می کشند.

تحلیل زودرس ریشه دندانهای ثنایا و نیش برگریز از علائم شلوغی است. علاوه بر این، اگر اولین مولر دائمی بیش از حد به سمت مزیال فوران کند، ریشه دیستال دندان‌های آسیای شیری دوم فک بالا می‌تواند پیش از موعد جذب شود. با این حال، مولر شیری لایه برداری نمی کند و رویش دندان مولر دائمی مسدود می شود. از دست دادن زودرس مولرهای شیری می تواند منجر به مهاجرت دندان های مجاور و کمبود فضا برای جانشینان آنها شود.

علل از دست دادن زودرس دندان های شیری

از دست دادن زودرس مولرهای شیری به دلیل پوسیدگی دو برابر بیشتر از فک پایین در فک پایین رخ می دهد. دندان نیش شیری تا حدودی در برابر پوسیدگی مقاوم است، همانطور که دندان های آسیای شیری که فقط برای مدت زمان نسبتاً کوتاهی در دهان وجود دارند.

دندان های آسیاب شیری پوسیده می توانند بخشی یا تمام تاج خود را از دست بدهند. شکایت از درد اغلب دلیل حذف آنها است. عفونت ها نشانه ای برای کشیدن دندان شیری کودکان هستند، به ویژه به این دلیل که می توانند روی دندان های بعدی تأثیر بگذارند. دندان های شیری با پالپ غیر حیاتی می توانند باعث عفونت های پری آپیکال بزرگ و چرکی شوند.

برخلاف دندان های دائمی، هیچ کپسوله فیبری آبسه در دندان های شیری صورت نمی گیرد. از این رو، جانشینان می توانند آسیب ببینند و اشکال غیر طبیعی، هیپوکلسیفیکاسیون و ضایعات پوسیدگی می توانند ایجاد شوند.

اثرات از دست دادن زودرس دندان های شیری

اثرات از دست دادن زودرس دندان های شیری قابل پیش بینی است و می توان به خوبی تخمین زد. وقوع مهاجرت ها پس از از دست دادن زودرس دندان های شیری بستگی به این دارد که کدام دندان از دست رفته و همچنین به اکلوژن. 3،11-14 این مهاجرت ها در فک بالا بیشتر از فک پایین است. مهاجرت در فک بالا عمدتاً محدود به حرکت مزیالی و چرخش اولین مولر دائمی است. در فک پایین، دندان های مزیال نسبت به دندان از دست رفته تمایل بیشتری به حرکت دیستال دارند.

علاوه بر این، شرایط فضایی در قوس‌های دندانی مهم است. به طور کلی، از دست دادن زودرس دندان‌های شیری در قوس‌های دندانی با فضای اضافی، هیچ تأثیری بر رشد دندان ندارد یا فقط تأثیر کمی دارد. در غیاب فضای اضافی، ممکن است عوارض ظاهر شود. در موارد شلوغی، عوارض قطعی است.

زبان و عضله باکال نیز نقش اساسی دارند، و زمان از دست دادن مرتبط است. از دست دادن کمی قبل از رویش، اثر تسریع کننده ای دارد. به علاوه، از دست دادن دندان های شیری در سنین پایین، عواقب منفی بیشتری نسبت به از دست دادن دیرتر دارد. مهاجرت دندان های مجاور عمدتاً در 6 ماه اول پس از از دست دادن زودرس صورت می گیرد

تاکید بر این نکته مهم است که از دست دادن فضا اغلب محدود است و ارتباط کمی با رشد دندانی ندارد. به علاوه، در فک پایین می توان بخشی از فضای از دست رفته را در انتهای دندان بازیابی کرد.

همچنین شما دوستان می‌توانید مقاله مراقبت های لازم بعد از کشیدن دندان کودک را جهت کسب اطلاعات مفید بیشتر مطالعه کنید.

از دست دادن زودرس دندانهای ثنایای برگریز و نیش

با فضای کم در ناحیه قدامی، مانند دندان های شیری بدون دیاستمات، دندان های ثنایای شیری و دندان نیش می توانند با رویش دندان دائمی مجاور، زودتر از موعد از بین بروند. تروما معمولاً علت از دست دادن زودرس دندانهای ثنایای شیری مرکزی فک بالا است.

اگر به فک فشار نیاورند که می تواند باعث جابجایی و گشاد شدن جانشین ها شود، بلکه تنها اثر آن تاخیر در ظهور جانشینان آنها خواهد بود. جابجایی دیستال دندانهای ثنایای شیری جانبی و نیشهای شیری در هنگام رویش و ظهور ثنایاهای دائمی مرکزی.

با رویش و ظهور یک ثنایای دائمی مرکزی فک بالا، ریشه دندان ثنایای شیاری جانبی مجاور می تواند جذب شود و تاج می تواند لایه برداری کند. در از دست دادن زودرس یک طرفه دندان ثنایای شیری جانبی فک بالا، نیش شیری در آن سمت در طول رویش ثنایای دائمی مرکزی به صورت دیستال و باکال جابجا نمی شود. در ضرر دو طرفه این پدیده در هر دو طرف رخ خواهد داد.

• از دست دادن زودرس دندانهای ثنایای برگریز و نیش.
•  با ازدحام در فک بالا، دندانهای ثنایای خزان کننده جانبی می توانند در طول رویش دندانهای ثنایای دائمی مرکزی به طور پیش از موعد ریخته شوند.
• فضای بسیار کمی برای دندانهای ثنایای دائمی جانبی باقی می ماند.
• فوران آنها می تواند منجر به تحلیل زودرس و از بین رفتن نیش های برگریز شود.
• متعاقباً دندانهای ثنایای دائمی جانبی به صورت لبی حرکت می کنند و موقعیت خود را در قوس دندانی اشغال می کنند. فضای بسیار کمی برای دندان نیش دائمی باقی می ماند. گاهی اوقات در چنین مواردی نیش های برگریز زودتر از موعد از بین نمی روند. در عوض، دندانهای ثنایای دائمی جانبی به صورت کامی ظاهر می شوند.

به روشی قابل مقایسه، رویش دندان های ثنایای دائمی جانبی فک بالا می تواند منجر به از دست دادن زودرس دندان های نیش برگریز شود. اگر این اتفاق فقط در یک طرف رخ دهد، دندان های ثنایا به آن سمت مهاجرت می کنند. در نتیجه فضای کافی برای نیش دائمی فک بالا باقی می ماند که به صورت باکالی خارج می شود. اگر هر دو نیش شیری زودرس از بین بروند، هر دو نیش دائمی خارج از قوس دندانی خواهند بود.

تاثیر از دست دادن زودرس دندان های قدامی شیری

1. ضربه به دندانهای ثنایای شیری فک بالا می تواند شکل گیری و رویش جانشینان آنها را مختل کند. از دست دادن زودرس دندانهای ثنایای شیری مرکزی در بیشتر موارد تاثیری بر رشد دندانی ندارد.
2. در شرایطی که شلوغی شدید وجود دارد، دندانهای ثنایای خزان کننده جانبی می توانند زودتر از موعد از بین بروند. در نتیجه، جابجایی نیش های خزان کننده همراه با رویش دندان های ثنایای دائمی مرکزی رخ نخواهد داد.
3. با از دست دادن زودرس یک طرفه نیش شیری فک بالا، دندان های ثنایا در آن جهت حرکت می کنند و خطوط وسط قوس های دندانی دیگر با هم مطابقت ندارند.
4. با از دست دادن زودرس هر دو نیش شیری فک بالا، خط وسط جابجا نمی شود.

با عدم تقارن در محل تشکیل و رویش دندانهای ثنایای دائمی، از دست دادن زودرس می تواند یک طرفه باشد. این بیشتر از از دست دادن زودرس دو طرفه، به ویژه در فک پایین رخ می دهد. از دست دادن زودرس یک طرفه نیش شیری منجر به تغییر در زاویه دندان های ثنایای دائمی و جابجایی خط وسط قوس های دندانی می شود.

• از دست دادن زودرس ثنایای شیری جانبی فک پایین و نیش شیری.
• از دست دادن یک طرفه دندان ثنایای شیری جانبی فک پایین که می تواند با موقعیت نامتقارن و رویش دندان های ثنایای دائمی مرکزی فک پایین رخ دهد.
• از دست دادن دو طرفه دندانهای ثنایای شیری جانبی فک پایین.
• از دست دادن یک طرفه دندان نیش شیری فک پایین و به دنبال آن مهاجرت دندانهای ثنایا به آن سمت و جابجایی خط وسط.
• از دست دادن دو طرفه دندان نیش شیری فک پایین، معمولاً بدون انحراف خط وسط.

از دست دادن زودرس نیش های شیری

اثرات از دست دادن زودرس نیش های شیری بر زاویه دندان های ثنایا دائمی و موقعیت خط وسط.

1.  از دست دادن یک طرفه نیش شیری فک بالا منجر به نوک ثنایا دائمی و جابجایی خط وسط می شود.
2.  از دست دادن یک طرفه نیش شیری فک پایین نتایج یکسانی دارد.
3.  از دست دادن یک طرفه نیش های شیاری مقابل منجر به نوک دندان های ثنایا در یک جهت در هر دو فک می شود.
4.  با از دست دادن دندان نیش شیری در فک پایین از یک طرف و در فک بالا از طرف دیگر، دندانهای ثنایای دائمی فک بالا و فک پایین در جهت مخالف قرار می گیرند.

در فک پایین، از دست دادن زودرس دندانهای ثنایای شیری عواقبی برای افزایش فاصله بین کانین دارد. علاوه بر این، از دست دادن زودرس نیش های شیری فک پایین می تواند منجر به افزایش اورجت و اوربایت شود.

از دست دادن زودرس مولرهای شیری

مهاجرت های نامطلوب ممکن است ناشی از از دست دادن نابهنگام مولرهای شیری باشد یا نباشد، و با از دست دادن مولرهای شیری اول کمتر از مولر دوم رخ می دهد. جابجایی مزیالی دندانهای دیستال به مولرهای شیری اول که زودتر از موعد از دست رفته اند محدودتر است.

دندان های مزیال آنها تمایل به مهاجرت به سمت دیستال دارند، اما به میزان کمتر. با فضای کافی و نوتروکلوژن، مشکلات ناشی از از دست دادن زودرس مولر دوم شیری در فک پایین نادر است اما در فک بالا شایع است. این تفاوت به دلیل سه جنبه ای است که در پاراگراف های بعدی توضیح داده شده است.

امیدواریم از این مطلب دندانپزشکی رایان نهایت استفاده را برده باشید.